دلخورم از بغض پرم می دونی ؟

پزشکی میارم ولی یه شهر کوچیک  که دوسش ندارم یه جای داغون یه جایی که باید هفت سال با نصف رویاهام خدافظی کنم
به بابام میگم بذار بمونم میگه نه سال بعد بدتر میشی رقابت سخت تره خصوصا که دختر همکارش مونده و بدتر شده با همین تفکرات من
همین که دیشب به اشتباهش اعتراف کرد برام کافیه چقددررررررر گریه کردم
+ حالا فقط نگران انتخاب رشته هستم که دست از پا خطا کنم همون شهر کوچیک هم از دستم پریده
+بعد از اومدن نتایج میگم چی قبول شدم
+واسه من علاوه بر رشته ی تحصیلی شهر و دانشگاه هم بسیار مهم ان:(