نمی‌گذارم لبخند هایت به تلخند تبدیل شود

به نام خدایی که زیباترین لبخندِ زندگیست ...

یک ادم هایی در زندگی هر آدمی هستند که آدم نیستند !

تعجب نکنید این ادم ها ادم نیستند ،لبخندند . لبخند هایی که نفس میکشند و مسبب نفس کشیدند لبخند هایی که لبخند می آورند . 

گریه میکنی یادشان می افتی لبخند میزنی ، داری قهقه میزنی یادشان می افتی لبخند می زنی ، داری شام میخوری یادشان می افتی لبخند میزنی ، چشمانت دارند به خواب میروند یادشان می افتی لبخند میزنی ، می بینیشان لبخند میزنی ، حتی در یک روز جان فرسا میان انبوه اندوه تلنبار شده در قلبت یادشان موجب لبخند است

داخل دلت یک قسمت دنج متعلق به این لبخندهاست ، لبخند هایی باطعم ها و رنگ های مختلف ولی از جنس صداقت و شفافیت

از میان این لبخند ها یک لبخند را جور دیگری دوست داری ، لبخند خاصی  خاصِ خاص مخاطبِ خاص دلت 

 اما امان از روزی که چشم باز کنی به خودت بیایی و ببینی که لبخند ها اخم شده اند ، که لبخند ها ، های های گریه شده اند ، که لبخند ها کینه و نفرت شده اند 

و در میان همه ی این ها ، لبخندِ خاصِ دلت بغضی شده است که نمی ترکد و چه دردی دارد بغضی که نترکد ...

94.03.30

همدم ماه

پ ن: الان داشتم تو وبلاگم چرخ میزدم و نوشته های دو سال قبلم رو می‌خوندم که چشمم به این افتاد نه مثه اینکه قدیما بلدم بودم یه چیزایی بنویسم هیییی جوانی کجایی که یادت بخیر:دی

+آقای دیوانه ؟ نیستید ولی ما به یادتونیم امیدوارم دوباره برگردید یا اگه یه جای دیگه نوشتید بتونم پیداتون کنم و دوباره بخونم تون.